bazen sinir krizi geçirmeye çok yaklaşıyorum. bu manzarayı çok seviyorum. ama 7 saat sonunda ilk defa kafamı kaldırıp manzaraya bakacak vakit bulmayı sevmiyorum. bazen daha fazla tek bir insan görmeye tahammülüm olmuyor. insanların gözüne yalandan bakıyorum. onlara yalandan gülüyorum. bugün büyüdüm dedim. ben büyüdüm sanırım. günler çok hızlı ve birbirinin aynısı. geziyorum tozuyorum ama bilincim benimle olduğu her an, kendimden uzaklaşamıyorum. çin’de bile olsam, beynimin içindekiler hep benimle. her yer aynı gibi. kafamın içinde yaşıyorum. hangi manzaraya bakarsam bakayım, nereyi keşfedersem keşfedeyim.
